Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęskonocie "precz!" i błagać "prowadź!"
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...
Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie."
Leopold Staff
...."a wszystko marność nad marnościami..." rzekł Salomon. Czemu żałować? Czemu tracić? Żałować złej decyzji? Tracić to co najcenniejsze? Jeżeli Pan Bóg domu nie zbuduje próżno trudzą się ci, którzy go budują. To co mamy to dar, a nie owoc pracy niedoskonałych rąk.
OdpowiedzUsuńTak, to co mamy jest darem. W życiu jednak nie zawsze odstajemy, to czego byśmy chcieli, nie zawsze spełniają się nasze marzenia lub nie zawsze wtedy kiedy tego oczekujemy. Kiedyś ktoś ważny dla mnie powiedział mi, że życie składa się z radości i bólu i to sprawia, że jest piękne. Na co dzień zmagamy się z różnymi emocjami i dzięki temu wiemy, że żyjemy, że jesteśmy ludźmi. To co najcenniejsze- klejnot za którym warto zbiegać pustynię- kojarzy mi się ze słowami Pana Jezusa, który powiedział, ze Królestwo Boże podobne jest do perły, którą kupiec nabył sprzedając wszystko co ma. A życie ludzkie tu na ziemi szybko przemija i jest kruche. Dużo wątków kojarzy mi się z tym wierszem. :) To zadziwiające, że poezję każdy inaczej interpretuje, każdy na swój sposób, równie prawidłowy :) pozdrawiam anonimowego gościa!
OdpowiedzUsuń